خـ ــ ــ ــبر داری تازگیها چقدر دلم تنگه بـ ــ ـرات؟

تمـ ــ ــ ــوم تار و پود من ؛ فدای اون رنگ چشــ ــ ــات

خبـ ــ ــ ــر داری بدون تــــــو ، شبها تا صبح خواب نـ ــ ــ ـدارم؟

خـ ــ ــ ــونه میشه یه جغد شوم ، میلی به آفتاب نـ ــ ــدارم 

رد پاهايم را پاک مي کنم
به کسي نگوييد
روزي در اين دنيا بودم
خدايا
مي شود استعـــــفا دهم؟!
کم آورده ام ...! 

دلت را محکم بچسب رفیق...

آدمها...

آنقدر انصاف ندارند...

که...

زیر پایت را خالی نکنند...!!! 

یه جایی باید دست آدما را بکشی

نگه شون داری ..

صورتشون رو میون دستات محکم بگیری

بگی : ببین

من دوستت دارم .. نرو .. 

یادمان باشد اگر شاخه گلی را چیدیم / وقت پرپر شدنش سوز و نوایی نکنیم پر پروانه شکستن هنر انسان نیست / گر شکستیم ز غفلت ، من و مایی نکنیم
یادمان باشد سر سجاده عشق / جز برای دل محبوب دعایی نکنیم
یادمان باشید اگر خاطرمان تنها ماند / طلب عشق ز هر بی سرو پایی نکنیم

 

باران که میبارد .....
دلم برایت تنگ میشود راه می افتم بدون چتر .
من بغض میکنم آسمان گریه.......
میدانی اینجا شهر باران است ..... !!! 

دعـــا میکردمـــ...

زکــــاتــ این عشــــق اشــــک نـــبـــاشـــد....

زکـــات کــــه هیـــچ.. کـــــفـــــاره اش اشــک شــــد.. 

من زندگی را دوست دارم

 ولی از زندگی دوباره می ترسم

 ولی از کشیش ها می ترسم

 ولی از پاسبان ها می ترسم

 ولی از زن ها می ترسم

 ولی از آینه می ترسم

 ولی از زبانم می ترسم

دلم گرفته
دلم عجیب گرفته است
و هیچ چیز،
نه این دقایق خوشبو، که روی شاخه ی نارنج می شود خاموش،
نه این صداقت حرفی، که در سکوت میان دو برگ این گل شب بوست
نه هیچ چیز مرا ازهجوم خالی اطراف نمی رهاند
و فکر می کنم
که این ترنم موزون حزن تا به ابد
شنیده خواهد شد.
(سهراب سپهری) 

نازنینـــــــــم... دل من جـــــــــاده که نیست هر از گاهی که تنها مانـــــــــدی... در فکر عبـــــــــورش باشـــــــی 

امشب کسی به سیب دلم ناخنک زده..
بر زخم های کهنه دلم نمک زده است ..
قصدم گلایه نیست ، خودت جای من ، ببین..
ما را فقط نه دوست ، نه دشمن ، فلک زده است..
امروز هم گذشت و دلت مهمان نشد..
بر سفره ای که نان دعایش کپک زده است...
هر شب من ، آن غریبه که باور نمی کند...
نامرد روز گار ، به او هم کلک زده است..
دارد به باد می سپرد این پیام را ...
سیب دلم برای تو ای دوست ، لک زده است.. 

" انسان بودن " خود ، نهایت بزرگی است .

می توان ساده بود ولی انسان بود
به همین سادگی ...

تلفظ تابوت برای من گاهی سخت تر است تا بلند کردن آن!
تابـــــــــــــوت قبریست که خواسته یا نا خواسته درون قبر دیگری میگذارند...
وآن وقت است که مرگ چند لایه پیدا میکند...
راستی از دفن من که برگشتی چه میکنی؟
آن زمان که فرشته مرگ درکنار سکوت تلخم...
با رطوبت زمین
چای سبز درست میکنـــــــــد !!! 

حرمت عشق ؛ در اندازه ی افكار ما نيست .... پس به هر دلبستني عشق نگوييد 

اینجا صداے پـا زیاد مے شنوم...

امّا هیچکدام "تو" نیستے...!

"دلـــــــم" ...

خوش کردهـ خودش را بـه این فکر ،

که شاید

"پابرهنه" بیایے ...!! 

زندگی کن و لبخند بزن ...
نه به خاطر خودت!!!
بلکه به خاطر آنهایی که با لبخندت زندگی می کنند 

سرخ شد آینه از هرم نگاه من و تو
کاش فریاد زند معنی آه من و تو

مگر این آینه ها لب به سخن بگشایند
که پر از رنگ سکوت است نگاه من و تو

لبت این‌گونه مخور تا نخوری جان مرا
چشم‌هایی نگران‌ند به راه من و تو

در تماشای تو اندیشه من مغلوب است
بهتر از عشق کسی نیست پناه من و تو

آه اگر زلف تو در قسمت ما حلقه شود
نرسد هیچ سپاهی به سپاه من و تو

هنر عاشقی امروز پسند همه نیست
که محبت شده این‌گونه گناه من و تو 

اگـه کـمی
شــــعــــور
تـــــواضـــع
و خوش رویی داشته باشیم؛
اون وقتِ مبینیم که چقدر خوشبختیم 

این روزها دلم لک زده برای
یه دوست
یه رفــــیـــق
یه هــــمـــــدم
یه هـــــــمــــــراه
اما نـــــیــــســــــت
بیچــــــــــاره دلـــــــــــم 

دیشب من و خیالت کلی با هم حرف زدیم
خندیدیم به روزگار لعنتی
شاد بودم چون در خیالم
کنارم بودی ....
نمیدانم چرا امشب نیامدی
نکند در خیال دیگری باشی
 

دیگر در شهر قدم نخواهم نزد
نه اینکه گوشه گیر باشم
عابران یاد تو را از ذهنم میبرند


 

نامردانه ترين و کثيفترين چابلوسي زمانيست که يک مرد...

براي ارضاي يکي از طبيعي ترين نيازهايش به دروغ به معصومي ميگويد: دوستـــت دارم ! 

اگر دروغ رنگ داشت
هر روز شاید
ده ها رنگین کمان در دهان ما نطفه می بست
و بی رنگی کمیاب ترین چیزها بود
اگر شکستن قلب و غرور صدا داشت
عاشقان سکوت شب را ویران می کردند
اگر به راستی خواستن توانستن بود
محال نبود وصال!
و عاشقان که همیشه خواهانند
همیشه می توانستند تنها نباشند
…..

اگر گناه وزن داشت
هیچ کس را توان آن نبود که قدمی بردارد
تو از کوله بار سنگین خویش ناله می کردی…
و من شاید کمر شکسته ترین بودم 

آســـــــــــمان هـم گــاهــــــی دلــش مـی گیـــرد، مـــــــن کــه آدمــــــم...!